Yargıtay’dan gününde ödenmeyen personel alacaklarına karşı emsal nitelikte bir karara imza attı.
İki yıldır çalıştığı şirketten kovulan personel, fazla mesai alacakları için arabulucuya yönlendirildi. Arabuluculuk görüşmelerinde muahede sağlanamayınca personel, İş Mahkemesi’nin yolunu tuttu.
Davacı personel; fazla çalışma yapmasına karşın bu çalışmaların karşılığı olan fazla çalışma fiyatının ödenmediğini, fazla çalışma argümanının işverence tanzim edilen puantaj kayıtları ve şahit beyanlarıyla ispatlanacağını ileri sürerek 10 bin TL fazla çalışma fiyatının davalıdan tahsil edilmesini talep etti. Davalı ise tezleri reddetti.
DEVREYE YARGITAY GİRDİ
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Adalet Bakanlığı, kararın kamu faydasına bozulmasını talep edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi.
Kararda; davacının ödenmeyen fazla çalışma fiyatının en yüksek banka mevduat faizi ile tahsilini talep ettiği, lakin mahkemenin yasal faiz uygulanmasına karar verildiği hatırlatıldı. 4857 sayılı İş Kanunu’na nazaran gününde ödenmeyen fiyatlar için mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı uygulandığının karar altına alındığı lisana getirildi.
Kararda şu tabirlere yer verildi:
“Fazla çalışma fiyatı, yasaya nazaran; fiyat niteliğinde olup gününde ödenmeyen fazla çalışma fiyatına mevduata uygulanan en yüksek faiz uygulanmalıdır. 4857 sayılı Kanun’un 34’üncü hususunda tabir edilen en yüksek mevduat faizinin de Kanun’da öngörülen bir faiz tipi olduğu konusunda tereddüt bulunmamaktadır. Lakin yasal faiz ile kanundan kaynaklı faiz, birebir faiz oranını tabir etmez. Bu sebeple mahkemece alacağın yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi hâlinde karardan anlaşılması gereken faiz oranı, 3095 sayılı Kanun’un 1 inci hususunda öngörülen faiz oranıdır. Açıklanan nedenlerle karar altına alınan fazla çalışma fiyatına en yüksek mevduat faizi uygulanması gerektiği açıktır. Mahkemece, davacının dava ve ıslah dilekçesindeki açık talebine karşın, Kanun’un açık kararına alışılmamış halde yasal faize hükmedilmesi, kararın kanun faydasına bozulmasını gerektirmiştir. Adalet Bakanlığı’nın kanun faydasına temyiz isteminin kabulü ile kararın kanun faydasına bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
