Bir elektrik dağıtım şirketinde çalışan emekçi, işten çıkarıldıktan sonra soluğu İş Mahkemesi’nde aldı. Davacı emekçi; davalı şirket tarafından 200 TL yol, 300 TL yemek yardımı yapılacağı söylenmesine karşın bu formda bir ödeme yapılmadığını öne sürdü.
İhale ile çalışanlara nakdi yemek yardımı yapıldığının ve servis tahsis edilmesi için de alt patron şirketlere ödeme yapılmış olduğunun belirtildiğini, kendisine yol ve yemek fiyatı ismi altında bir ödeme yapılmadığını ileri sürerek yemek ve yol fiyatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etti.
Davalı şirket avukatı ise yol ve yemek fiyatı taleplerinin maddeden yahut kontratından kaynaklı olmadığını, davacının yüklenici firmada çalıştığını, tüm toplumsal haklardan ve ödemelerden yüklenici firmanın sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini istedi. Davacının emsal yol ve yemek maliyetleri dikkate alınarak hazırlanan eksper raporunda hesaplanan ölçüde yol ve yemek yardımı alacağına hak kazandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verildi.
Kararı davalı istinafa götürdü. Davalı avukatı şartname ve kontratlarda yemek ve yol fiyatı ödeneceğine dair yasal destek bulunmadığını, karara temel alınan uzman raporunda tatiller, bayramlar ve müsaadelerin hesaplamadan dışlandığını, ıslaha karşı vakit aşımı def’nin dikkate alınmadığını, davacının alacaklarından sorumluluklarının bulunmadığını belirterek ve resen tespit edilecek nedenlerle İş Mahkemesi kararının bozularak ortadan kaldırılması ve davanın reddine karar verilmesini talep etti.
Bölge Adliye Mahkemesi, itirazları reddetti. Davalı kararı temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. .
Emsal nitelikteki kararda; “Dava konusu yol ve yemek fiyatı alacaklarının hesabında, davacının fiilen çalıştığı günlerin dikkate alınması gerektiği gözetilmeden aylık otuz gün üzerinden (izin, rapor günleri ve hafta tatilleri dış olmaksızın) yapılan hesaplamaya prestij edilerek karar kurulması da yanılgılı olduğundan bozmayı gerektirmiştir. BAM kararının ortadan kaldırılmasına oy birliği ile hükmedildi.”
