İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin Türk Silahlı Kuvvetleri işçisi olduğunu, davalının da tıpkı kurumda memur olarak çalıştığını, müvekkilini astlarının yanında kendisini küçük düşürdüğünü, davalının ortak çocuğun dünyaya gelmesinden sonraki süreçte müvekkili ile ruhi ve fizikî tüm bağını kopardığını, müvekkilinin geçirmiş olduğu sinüzit ameliyatı sebebiyle üç gün hastanede yatmasına karşın davalının müvekkilini ziyaret etmediğini, tarafların yaklaşık 14 aydır fiilen farklı yaşadıklarını, davalının temelsiz itham ve suçlamalarla müvekkilini Merkez Kumandanı ile Deniz Kuvvetleri Kumandanına, ayrıyeten Genelkurmay Lideri ile Cumhurbaşkanına, korumalığını yaptığı Oramiral Kumandanına şikâyet mektupları yazdığını ileri sürerek tarafların boşanmalarını, ortak çocuğun velâyetinin müvekkiline verilmesini talep etti.
Davalı vekili; müvekkilinin, davacının baskıları sebebi ile çocuğunu aldırmak zorunda kaldığını, müvekkiline daima şiddet uyguladığını, davacının yalnızca ailesi ile görüşmesine müsaade verdiğini, tarafların ortak çocuğunun yedi yaşında iken ağır hastalandığını, müvekkilinin CİMER’e yazdığı mektupta davacıyı hiçbir halde kötülemediğini, müvekkilini elindeki silahı göstererek vefatla tehdit ettiğini, fiilen başka yaşayan tarafların yine bir ortaya gelmelerinin mümkün olmadığını belirterek tarafların boşanmalarına, ortak çocuğun velayetinin müvekkiline verilmesine, müvekkili için 1 milyon lira önlem ve yoksulluk, müşterek çocuk için 1 milyon lira önlem ve iştirak nafakası ile müvekkili faydasına 50 bin lira maddi ve 50 bin lira manevi olmak üzere toplam 100 bin lira tazminatın davacıdan tahsiline karar verilmesini istedi.
İLK DERECE MAHKEMESİNE NAZARAN DAVACI ERKEK DAHA AĞIR KUSURLU
İlk derece Mahkemesi ise şu kararı verdi:
“Tarafların ortak bir çocuklarının olduğu, tarafların sık sık tartıştıkları, ortak çocuğun da bunu mahkeme huzurunda lisana getirdiği, davacının işinde ağır olarak çalıştığı, beden ve kas geliştirmek için spor salonuna gittiği, kas gelişimi için çeşitli besin ve vitaminler kullandığı, eşi ve çocuğuna gereğince vakit harcamadığı, meskene geç geldiği, davalı eşin tavırlı olmasına karşın davacı kocanın pek çok yere borç yaptığı, davalıdan habersiz kullanılan aracın satıldığı, şahit beyanına nazaran davacının davalı eşi kısıtladığı ve baskı alında tuttuğu, tehdit ettiği, davacı kocanın davalıya “seni ve aileni köpek üzere eğiteceğim” diye hakaret ettiği, şahit beyanında davalının ağabeyi olan davacıya “adi, onursuz sen ne biçim erkeksin, babalık mı yaptın, Allah belanı versin ,sürünsün” formunda hakaret ettiğini beyan ettiği, tarafların ortak paylaşımlarının kalmadığı, evlilik birliğinin devamının taraflardan beklenemeyecek derecede temelinden sarsıldığı, bu sonuca ulaşmada her iki taraf kusurlu olmasına karşın davacı kocanın daha ağır kusurlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocuğun velayetinin anneye verilmesine, çocuk için 500 TL önlem nafakasının 600 TL iştirak nafakası olarak devamına, bayan için 400 TL önlem nafakasının erkekten tahsili ile bayana ödenmesine, bayanın yoksulluk nafakası talebinin reddine, 10 bin TL maddi ve 10 bin TL manevi tazminatın erkekten tahsiline karar verilmiştir.”
Birinci Derece Mahkemesinin üstte belirtilen kararına karşı müddeti içinde taraf vekilleri İstinaf müracaatında bulundular.
KADIN EŞ AĞIR KUSURLU
Bölge Adliye Mahkemesi, şahit tabirlerine nazaran bayan eşin, erkek eşe birçok defa hakaret ettiği, erkek sinüzit ameliyatı olduğunda refakatçiye muhtaç olmasına karşın yanında bulunmadığı, bu mevzuda şahide “Ne hali varsa görsün” dediği, bayanın birinci şahit listesinde gösterdiği şahit beyanları ile davacı şahidinin beyanından anlaşılacağı üzere davacının borçlarının olduğu, konuta geç saatlerde geldiği, tarafların bu yüzden tartıştıkları, bayanın iş yerinde erkeği üstlerine birden fazla defa şikâyet ettiği, erkeğin bu yüzden üstlerince söze çağrıldığı, yaşanan olaylar karşısında taraflar ortasındaki evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında bayanın ağır, erkeğin ise az kusurlu olduğu, bu nedenle bayan faydasına tazminata karar verilmesinin hakikat olmadığı bildirildi.
Bölge Adliye Mahkemesi’nin üstte belirtilen kararına karşı mühleti içinde davalı vekili temyiz isteminde bulundu.
YARGITAY, BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARINI BOZDU
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi “Gerçekleşen bu duruma nazaran evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda davacı erkeğin ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekirken, yanlışlı kusur belirlemesi sonucu davalı bayanın ağır kusurlu olduğunun kabulü gerçek olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir. Boşanmaya sebep olan olaylarda üstte 2. bentte açıklandığı üzere davacı erkek ağır kusurludur. Gerçekleşen kusurlu davranışlar tıpkı vakitte bayanın kişilik haklarına taarruz teşkil eder niteliktedir. Davalı bayan faydasına TMK’nın 174/1-2. unsuru şartlan oluşmuştur. O halde davalı bayan lehine tarafların toplumsal ve ekonomik durumları, kusurun tartısı ve hakkaniyet unsuru (TMK m. 4, TBK m. 50 ve 51) dikkate alınarak uygun ölçüde maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, yanılgılı kusur belirlemesine bağlı olarak bayanın maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddi gerçek görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir…” gerekçesiyle kararı bozdu.
Bölge Adliye Mahkemesi evvelki kararında direndi
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ EVVELKİ KARARINDA DİRENDİ
Bölge Adliye Mahkemesi; evvelki karar gerekçesiyle genişletilmek suretiyle direnme kararı verdi. Bölge adliye mahkemesinin direnme kararına karşı mühleti içinde davalı vekili temyiz isteminde bulundu ve belge Yargıtay Hukuk Genel Konseyi gündemine taşındı.
AMELİYAT SIRASINDA YETERİ KADAR İLGİ GÖSTERMEMEK VE EŞİNİ ÜSTLERİNE ŞİKAYET ETMEK BOŞANMA SEBEBİ SAYILDI
Dosyayı ele alan Yargıtay Hukuk Genel Şurası, erkek eşi ağır, bayan eşi az kusurlu olarak gördüğü kararında şu sözlere yer verdi:
“Dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; erkek eşin konuta geç geldiği, ailesiyle fazla ilgilenmediği, borçlarının olduğu, hudutlu biçimde davrandığı, eşine çeşitli ortamlarda hakarette bulunduğu ve eşini tehdit ettiği, buna karşılık bayan eşin ise; eşine hakaret ettiği ve eşinin ameliyatı sırasında yeteri kadar ilgi göstermediği ve eşini üstlerine karşı şikâyet ettiği görülmektedir. Gerçekleşen bu kusurlu davranışlar karşılaştırıldığında bayanın ağır kusurlu sayılamayacağı, boşanmaya sebep olan olaylarda erkeğin ağır, bayanın ise az kusurlu olduğu hususu tartışmasızdır. Hâl bu türlü olunca bayan eşin ağır kusurlu olduğunun kabulü ile evrak kapsamına uygun düşmeyen bu kusur belirlemesine bağlı olarak bayan eş tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi açıklanan yasal düzenleme ve prensiplere uygun değildir.”
