Prof. Dr. Osman Çakmak, geçmişte çeşitli yollarla önü kesilen ve büyümesi engellenen Türkiye ile Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan önderliğindeki Türkiye’yi anlatan ‘Selçuk Bayraktar, yerli ve ulusal üretim’ isimli bir yazı kaleme aldı. Yazısında Bayraktar, ASELSAN, ROKETSAN üzere firmalarla savunma sanayii de eşik atlayan Türkiye’nin eğitim dinamiklerine değinen Çakmak, geçmiş Türkiye’sinden açtığı perdeyi, dünyada kelam sahibi haline gelen Türkiye’yi anlatarak noktalıyor.
Prof. Dr. Çakmak’ın yazısından alıntılar:
“ENGELLER OLMASAYDI TÜRKİYE BU YANA UÇAK, AĞIR SİLAH VE ARABA ÜRETEN BİRKAÇ ÜLKE HALİNİ ALACAKTI”
“Ülkenin arslanlarına sahip çıkın, yoksa düşmanın köpeklerine yem olursunuz ” kelamının bir Filistin atasözü olduğunu duymuştum. Bu kelamın bugünler için farklı bir değeri var. Bütün üyelerinin toplam sermaye büyüklüğü Güney Koreli Hyndai kadar etmeyen montaj ve rant baronları, acentacılıktan öbür maharetleri olmayanlar yerli ve ulusal olanın karşısına dikildiler. Ekonomik krizler için plan üstüne plan yaparak yerli ve ulusalın karşısında durdular. Kimler bunlar? Acentacılar… Kimi vakit iş adamları derneği kılığında karşınıza çıkarlar. Kimi vakit da muhalefet partilerini kullanırlar. Fakat her daim saygın (!) ve seçkin (!) medya kurumlarını kullanırlar ve algı oluştururlar. Bürokrasiye sızıp mevzuatla ve maddelerle pürüzler oluştururlar. Cumhuriyeti demokratik olmaktan çıkarıp, “bürokratik” cumhuriyet haline dönüştürürler. Engellemeler olmasaydı, Türkiye 1940’dan bu yana uçak, ağır silah ve araba ihraç eden Dünyanın birinci birkaç ülkesi halini alacaktı.”
“ARTIK TORYUM MADENİ ÜZERİNDE ÇALIŞANLARIN UÇAĞI DAĞA ÇARPMIYOR”
“1930’lu yıllarda Nuri Demirağ uçak fabrikası, Nuri Killigil ağır silah fabrikası, Şakir Zümre Bomba fabrikası kurmuş ve ihracat muahedeleri yapmışlardı. 1961 yılında%100 yerli oto İhtilal yapılmıştı. Hepsinin de çeşitli oyunlarla önleri kesildi. Ülkemiz son yıllarda küreselci çetelere karşı büyük bir kurtuluş harbi veriyor. Sömürgeci “çakalları” ürküten gelişmeler oluyor ülkemizde. Yerli üretimdeki muvaffakiyet hikayeleri sömürgeci “efendileri” zahmetten çıkarıyor. “Haçlı güçleri” ve yerli işbirlikçileri büyük bir telaş içinde. Türkiye arslanları artık sahipsiz değil. Artık intihar eden (!) ve kim vurduya giden ASELSAN mühendislerinin haberlerini duymuyoruz .Toryum madeni üzerine çalışanların uçağı dağa çarpmıyor. Eşref Bitlis ve Muhsin Yazıcıoğlu üzere ülke yoluna kelle koyan yiğitlerin helikopterleri kazaen düşmüyor.”
“DEMEK Kİ AT SAHİBİNE KİŞNİYOR”
“Çok değil, bundan 30 sene kadar önce askerimizin PKK teröristinin üstesinden gelecek tüfeğe bile sahip değildi. Mehmet Ali Brand’ın o meşhur 32. Gün belgeseli programından hatırlıyorum. Programda vaktin Genel Kurmay Lideri Doğan Güreş paşaya istinaden şöyle bir olay anlatılıyordu: Askerimize verilecek teçhizatımız yok: Bizim askerin elinde terörist karşısında zayıf kalan G-3 tüfekleri var. PKK teröristi ise elinde kaleşinkofla geziyor. Gittik Kuzey Irak’taki Peşmergeden, dağılan Doğu bloku ve Sovyet devletlerinden arta kalan kaleşinkofları satın aldık. Ordumuzu güçlendirdik. MKA, ASELSAN ve TÜBİTAK ve öteki kurumların bu kadar tarihi ve geçmişi var. Bu kurumlar çok büyük kurumlar. Pekala neredeydi düne kadar bunlar? Şimdiye kadar neden ulusal ve yerli eserlere imza atamadılar? Neden bu kurumlar daha evvel bu çalışmaları yapamıyordu? Demek ki at sahibine nazaran kişniyor. Kurumlarımız devlet iradesini ve takviyesini gerisine almış ve bürokratik manilerden kurtulmuşsa “arslanların” önü açılıyor.”
“SELÇUK BAYRAKTAR DİRİLİŞE ALEM OLDU”
“Bürokrasi setlerini aşarak uyanışa öncülük edenlerden Selçuk Bayraktar dirilişe alem oldu. Mahmut Fâruk AKŞİT (TEİ – TUSAŞ Motor Sanayi A.Ş) , İsmail DEMİR (ASELSAN) Temel KOTİL (Türk Hava ve Uzay Sanayi) Mehmet Gürcan Karakaş (TOGG CEO) ve daha niceleri… Her biri bulunduğu kurumda destanlar yazıyorlar. Zarf ile mazruf tetabuk etmesi lazım. Büyük kurumlarınızın olması yetmiyor. Mesela üniversitelerde şimdi zarf –mazruf mutabakatı sağlanamadı. O yüzden üniversitelerde bu kadar ARGE merkezleri, teknoparklar ve merkez laboratuvarları atıl vaziyette kalıyor. Her şeyden önce üniversiteleri tek tipleştiren ve halktan bağlarını koparmak için tasarlandığı belirli olan YÖK sisteminden kurtulmanız gerekiyor. Bilgisayar ve cep telefonu üretmek, onların işletim sistemini oluşturmak, çip üretmek Türkiye için hiç de güç bir değil. Vaktinde yapılan teşebbüsler vakit içerisinde unutturuldu ve itibarsızlaştırıldı. ASELSAN tarafından üretilen cep telefonları, kendi devrinde Dünya ile yarışabilecek haldeyken devlet eliyle tanıtımı yapılmamış. Bir gizli el bunu önlemiş. Bu yüzden her yıl milyarlarca dolar parayı yurt dışına ödemeye devam ediyoruz.”
DÜNYANIN EN BÜYÜK İŞTİRAKLİ TEKNOFEST’İ…
Konuyu Teknofest 2023’e getirmek istiyorum. Teknofest 2023 her ne kadar uzay ve havacılık başlığı ile tanıtılsa da başka alanları da içine alarak daima kapsama alanı genişliyor. Teknofest 2023’e 40 kısımda buluş ve yenilik fikrine dair projelerin yer almış. Mesela bizi şaşırtan noktalardan birisi hem tarım ve hem de eğitim teknoloji alanına dair standların da yer almış olması.
“BAYRAKTAR AİLESİ SAVUNMA SANAYİ DIŞINDA SIHHAT VE MAARİF ALANLARINA DA EL ATACAĞINI GÖSTERİYOR”
“Bayraktar ailesi savunma sanayi dışında başka alanlara mesela sağlık ve maarif alanlarına da el atacağının işaretini ve hazırlığını gösteriyor. Dünyanın en büyük iştirakli teknofestini seyahatim esnasında ilaç üzere, besin üzere tarım üzere kimya sanayi öteki alanlarda şahlanışa geçileceğine dair işaretleri ve hazırlığı gördüm. Esasen bu yazıyı da o ümidi ve potansiyeli lisana getirmek için kaleme aldım. Canan Bayraktar Toplum Sıhhati Vakfı (Can sıhhati Vakfı) kurulması sıhhat alanına da el atılacağının işaretini veriyor. Şayet öyleyse, tıbbi alanda da dışa bağımlılıktan kurtulacağımız günlerin yaklaştığını söyleyebiliriz. Hatırlarsak COVİD günlerinde birinci yerli teneffüs cihazı hem de kısa müddet içinde Baykar firmasınca üretilmişti. Kanserden tansiyona şeker’den kalp ve böbrek ilaçlarına kadar tamamının faal hususları yurtdışından getiriliyor. Türkiye kendi ilaçlarını üretemez mi? biyolojik kimyasal kitleri üreten çok bedelli firmalar var. Lakin “bürokratik engellerden” ötürü yerli ve ulusal hale gelemiyorlar. Eserlerini ROCH, SİEMENS gibi globaller üzerinden dünyaya pazarlıyorlar. Tıbbi ilaç alanında Türkiye’nin Selçuk Bayraktar’ı olacak çapta, öncü ve müteşebbis bilim adamı ve çalışma kümelerini tanıyorum.”
“ÜLKEMİZ DÜNYANIN SIHHAT MERKEZİ HALİNE GELEBİLİR”
“Devlet kararını verdi aslında. Zira Ulusal Sıhhat Enstitüleri Başkanlığını kuruldu. Bu kurum, tüm gerekleri ile yapılanırsa yakın bir gelecekte savunma sanayiinde esen benzer fırtınaları sıhhat alanında da göreceğiz demektir. Zira Türkiye’nin pazarlanabilir en büyük bir gücü elindeki sıhhat hizmetleri potansiyelidir. Bu potansiyelin pazarlanacak halde (konaklama ve seyahat -turizmle birleştirilerek) kolaylaştırılması ve bürokratik süreçlerin azaltılması halinde ülkemiz ABD ve Amerika’nın hatta dünyanın sıhhat merkezi haline gelebilir. Bu tarafı ile ülkemiz büyük bir imkan ve fırsat sunuyor. “
“TEKNOFESTLER SESSİZ BİR İHTİLAL HALİNE GELDİ”
“Teknofestlerde projeci gençlerdeki heyecanı görünce bundan 8 sene önce (2015) bir hatıram gözümde canlandı. Teknofest 2023 fuarını gezişim esnasında, teknofeste katılan öğrenci ve kümelerin heyecanını ve gözlerinden parlayan ışığı görünce bu anımı ve niyetlerimi hatırladım BAYER ilaç firmasının liseler ortasında açtığı proje yarışmasında heyet üyesi/hakem olarak görevlendirilmiştim (TÜBİTAK vasıtası ile). Hakem heyetinin (jüri) idarecisi pozisyonunda idim. Birinci evvel toplam 400 kadar proje elenerek 10 proje finale kalmış, 3 proje ise büyük mükafatın sahibi olmuştu. O günlerde zihnimde canlanan bir arzuyu da bu vesile ile paylaşayım. Şöyle hayal etmiştim: Proje yarışlarını ülke çapında çok daha geniş iştirakli ve bir şenlik havası ve fuar keyfiyeti ile yapabiliriz. Böylelikle gençler arasında yaygın biçimde bir bilim ve araştırma heyecanı doğacaktır. Fuarda bu hayalin gerçekleştiğini görmem bana farklı bir heyecan verdi. Selçuk Bayraktar’ın Teknofest 2023 açılışında söylediği şu kelam de benim o fikirlerimde haklı olduğumu gösterdi: “Teknofestler sessiz bir ihtilal haline geldi.” Selçuk Bayraktar’ın sessiz ihtilal ile neyi kastettiğini fuarda seyahat sırasında daha iyi anlıyorsunuz. Kendi mühendis ve bilim adamlarımızın Dünyadaki emsalleri ile yarışan, hatta onları aşan yerli ulusal teknoloji mükemmellerini görünce kaybolan itimat hisleriniz yerine geldiğini hissediyorsunuz. Bu tertipte 1 milyondan fazla genç yenilik fikirleri ile şenliğe başvurmuş. Lisana kolay 320.000 projenin değerlendirildiği devasa bir organizasyon! Dünya üzerinde 1 milyondan fazla gencin projeleriyle katıldığı diğer bir teknolojik proje fuarının olduğunu zannetmiyorum.” Gelelim asıl üzerinde duracağım hususa. Selçuk Bayraktar önderliğinde teknofestlerin bu kadar hızla kabul görmesinin altında kanaatimce şu saik bulunuyor: Öğrenciler kendilerini ispat edebilecekleri alanı teknofestlerde buluyorlar. Okullarda uygulanan eğitim öğrenciye daima şunu söylüyor: “Sakın icat çıkarma ve çizmeyi aşma”. Tabi olduğumuz eğitimin ideolojisi bu aslında: “Ne söyleniyorsa onu yap, icat çıkarma!.. Sorma, düşünme, itaat et.” Okullarda birçok öğrenci, periyot uzunluğu, hatta okul dönemince tek bir proje ve yenilik fikri ile tanışamıyor. Teknofestler şunu gösterdi: Öğrenci bilgiyi üreten ve kullanan özne pozisyonuna çıkabilir. Dersler pekala buluş ve keşfe dayalı olarak sürdürülebilir. Eğitim eğlenceli bir oyun kıvamında heyecanlı bir süreç halini alabilir.
Motivasyon, çalışma prosedürleri, gerilimi tedbire; tasayı azaltma yolları, muvaffakiyete götüren adımlar, test teknikleri, süratli okuma usulleri vb.” kullanmak, eğitimi “öğretmen merkezli” olmaktan çıkarıp, “öğrenci merkezli hale getirmeye çalışmak sıkıntıyı çözmüyor. Bu kadar metot uyguluyorsunuz. Çağın öne çıkan metotlarını kullanıyorsunuz. Ardınıza baktığınızda bir arpa uzunluğu yol almadığınızı görüyorsunuz. Kendi kavramlarınızı ortaya koymadığınızdan, kendi ders kitaplarınızı ve kendi bilim anlayışınızı hayata geçirmediğinizden, diğerlerinin kavramları ile bir adım bile ilerleyemiyorsunuz. Türkiye’deki eğitimin desteklerini güzel tahlil eden aydın ve münevverlerimiz yerli ve ulusal modellerin hayata geçirilmesinin gerekliliğini ısrarla vurguluyorlar. Mesela Yusuf Kaplan’ın şu sözüne bakalım:
“Başkalarının kavramlarıyla kendi dünyanı kuramazsın. Dünyaya “kral” olamazsın. Hükümdarların soytarısı olursun yalnızca!”
Çözümün nerede olduğunu ise şu cümleleri ile dikkat çekiyor: “Eğitim problemi, bir medeniyet problemidir: Her medeniyet, kendi Yaratıcı, insan ve âlem tasavvuru doğrultusunda kendine mahsus bir eğitim idraki geliştirir ve geliştirdiği bu eğitim idraki üzerinde/n kendi insan tipini ve bu insan tipinin hem varolduğu, hem de varettiği hayatı ve hayat stilini, vasat”ı ve vasıta”ları inşa eder.”
Asıl değerli olan Nurettin Topçu’nun tabiri ile Ulusal Mektep projemizin ve Maarif Davamızın hayat bulmasıdır. Maarif davamızı Oktay Sinanoğlu “gönül+akıl” birlikteliği halinde formüle etmişti. Bediüzzaman ise bilimlerin dinsizliğe alet edilmesine dikkat çekmiş; “aklın parıltısı fen ilimleridir, vicdanın ziyası din ilimleridir” (mana-yı harfi) diyerek tahlil yolunu göstermişti.
Maarif projemiz, kendi yerli otomobilimizi, kendi telefonumuzu kendi ilacımızı, kendi savunma sanayimizi hayata geçirmek kadar değerli, hatta ondan çok daha evvel ve acil bir öncelik. Muhtaçlık duyduğumuz şey ders kitapları müfredatlarının bu toprakların ruhuna, dünyasına, ruh köklerine ve ruh iklimine yabancılaşmış olmaktan kurtarılması davasıdır.
Mesele, müfredata medeniyet savı kazandırmak; medeniyet dinamiklerimizle harekete geçirmek sıkıntısıdır. Gereksinim duyduğumuz eğitim sistemi bize hem İslâm ve insan kanısını âlâ öğretecek, hem de öbür dünyalara, fikirlere, medeniyetlere açılmamıza imkân tanıyacak derinlikte ve vüsatta olmalıdır. O denli bir eğitim sistemi hazırlayalım ki ruh köklerimizden beslensin, dünyaya yine çaplı adamlar ve çığır açıcı fikir, sanat ve ahlâk akımları armağan etsin. Ünlü eğitim filozofu John Dewey’in de dediği üzere, Batı’daki üniversitelerin kurulmasında birinci derecede rol oynayan medrese sistemini güncellememiz gerekiyor. Çocuklarımıza kendini ve kimliğini öğretecek, özgüven ve kimlik verecek halde bu eğitim modeli üzerinde baş yormak zorundayız.
